دتکتور ها:
به طور کلی دتکتورهای اعلام حریق ، وسایل الکترونیکی هستند که به علایم های مختلف حریق،
نظیر دود، حرارت، نور شعله، گاز مونواکسید کربنو… حساس هستند و وا کنش نشان می دهند
دتکتور ها از نظر تفاوت در مدل تشخیص حریق، به دسته های مختلفی طبقه بندی میشوند.
در این مطلب به معرفی انواع دتکتورهای اعلام حریق و مکانیزم عملکرد هریک از آنها میپردازیم.
دتکتورهای نوری یا نوری – دودی یکی از انواع آشکارسازهای سیستم اعلام حریق هستند که
عملکرد فعالیتشان بر اساس دود ایجاد شده بر اثر حریق است ؛ به این صورت که هرزمان محفظه
ی آنها پر از دود شود ، به آن واکنش نشان می دهد و رخ دادن حریق را به کنترل پنل مرکزی اعلام
می کند. این دتکتورها جزو دتکتورهای مرسوم سیستم اعلام حریق اتوماتیک محسوب میشوند که سرعت پاسخگویی آن ها بهتر و قیمت بالاتری نسبت به دتکتورهای حرارتی دارند.
اما از لحاظ قابلیت اطمینان نسبت به دتکتورهای حرارتی ضعیفتر هستند.
منظور از یونیزاسیون، فرآیندی ست که در طی آن مولکولهای هوا به يونهای مثبت و منفی
تبديل میشوند
در دتکتور های یونیزاسیون، عنصرهایی وجود دارد که امواج رادیواکتیو را انتشار می دهند؛ که
مولکولهای هوا را درون محفظه ی مخصوص یونیزه میکند وباعث برقراری جریان ضعیفی میشود.
وقتی دود وارد محفظه این دتکتورها شود،پس از پر شدن محفظه به علت کند شدن حرکت یونها،
جریان برقرار شده ضعیف میشود و دتکتور به شرایط واکنش نشان داده وآلارم به صدا درمیاید .